نهج البلاغه خطبه دو

3.شناخت عصر جاهلیت:

خدا پیامبر اسلام را زمانی فرستاد که مردم در فتنه ها گرفتار شده,رشته های دین پاره شده وستون های ایمان ویقین ناپایدار بود.دراصول دین اختلاف داشته,وامور مردم پراکنده بود؛راه رهایی دشوار و پناهگاهی وجود نداشت؛چراغ هدایت بی نور,وکور دلی همگان را فرا گرفته بود.خدای رحمان معصیت می شد وشیطان یاری می گردید؛ایمان بدون یاور مانده وستون های آن ویران گردیده ونشانه های آن انکار شده,راه های آن ویران و جاده های آن کهنه وفراموش گردیده بود.مردم جاهلی شیطان را اطاعت می کردندو به راه های او می رفتند ودر آبشخور شیطان سیراب می شدند.

با دست مردم جاهلیت,نشانه های شیطان,آشکارو پرچم او برافراشته گردید.فتنه ها,مردم را لگد مال کرده و با سم های محکم خود,نابودشان کرده و پابرجا ایستاده بود.اما مردم حیران وسرگردان,بی خبر و فریب خورده,در کنار بهترین خانه(کعبه)و بدترین همسایگان(بت پرستان)زندگی می کردند.خواب آنها بیداری,و سرمه چشم آنها اشک بود,در سرزمینی که دانشمند آن لب فرو بسته و جاهل گرامی بود.