تنهایى
حالمان بد نیست غم کم میخوریم
کم که نه هر روز کم کم میخوریم
آب میخواهم سرابم میدهند
عشق میخواهم عذابم میدهند
خنجرى برقلب بیمارم زدند
بى گناهى بودمو دارم زدند
دشنه نامرد برپشتم نشست
از غم نامردمى پشتم شکست
عشق آخر تیشه زد بر ریشه ام
تیشه زد بر ریشه اندیشه ام
درمیان خلق سردرگم شدم
عاقبت آلوده مردم شدم
درد مى باردچو لب تر مى کنم
طالعم شوم است باور مى کنم
خسته ام از قصه هاى شومتان
خسته ام ازهمدردى مسمومتان
آه در شهر شما یارى نبود؟
هیچ کس از حال من پرسید؟نه
هیچ کس چشمى برایم تر نکرد
هیچ کس یک روز با من سر نکرد
نهج البلاغه خطبه یک
راه هاى خدا شناسى:
چهارم:آدم(علیه السلام)وداستان بهشت:
سپس خداوند آدم(علیه السلام)را درخانه اى مسکن دادکه زندگى درآن گوارا بود.جایگاه اورا آمن وآمان
بخشید و اورا از شیطان و دشمنى شیطان ترساند.پس شیطان او را فریب داد,بدان علت که از زندگى آدم دربهشت وهمنشینى او با نیکان حسادت ورزید.پس آدم(ع)یقین را به تردید,وعزم استوار را به گفته هاى ناپدار شیطان فروخت و شادى خود را به ترس تبدیل کرد,که فریب خوردن براى او پشیمانى آورد آنگاه خداى سبحان در توبه را به روى آدم(ع)گشود و کلمه رحمت,بر زبان او جارى ساخت وبه او وعده بازگشت به بهشت را داد.آنگاه آدم(ع)را به زمین,خانه آزمایش ها ومشکلات,فرودآورد,تا ازدواج کند,و فرزندانى پدید آورد,وخداى سبحان از فرزندان او پیامبرانى برگزید.
من خدارا دارم
من خدارا دارم
کوله بارم بر دوش
سفرى بى همراه
گم شدن تا ته تنهابى محض
هرکجا لرزیدى از سفر ترسیدى
تو بگو از ته دل
من خدارا دارم
مى دونى؟
اگه گفتى امروز چه روزیه؟
.
.
.
.
بگو دیگه
.
.
.
.
.
.
.
.
زیاد فکر نکن
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
امروز همون روزیه که دلم برات تنگ شده
غم
اى اشک, آهسته بریز که غم زیاد است
ای شمع,آهسته بسوز که شب دراز است
امروز کسى محرم اسرار کسى نیست
ما تجربه کردیم,کسى یار کسى نیست
