نهج البلاغه خطبه سه

6.بیعت عمومی مردم با امیرالمومنین علیه السلام:

روز بیعت،فراوانی مردم چون یال های پرپشت کفتاربود،از هر طرف مردم احاطه کردند،تا آن که نزدیک بود حسن و حسین علیهماالسلام لگد مال گردند،و ردای من از دو طرف پاره شد.مردم چون گله های انبوه گوسفند مرا در میان گرفتند.اما آن گاه که به پا خاستم و حکومت را به دست گرفتم،جمعی پیمان شکستند و گروهی از اطاعت من سر باز زده از دین خارج شدند،و برخی از اطاعت حق سر بر تافتند،گویا نشنیده بودند سخن خدای سبحان را که می فرماید:«سرای آخرت را برای کسانی برگزیدم که خواهان سرکشی و فساد در زمین نباشند و آینده از آن پرهیزکاران است.»آری!به خدا آن را خوب شنیده و حفظ کرده بودند،اما دنیا در دیده ی آنها زیبا نمود،و زیور آن چشم هایشان را خیره کرد.