چو شیرین کیمیاى صبح دریافت ازآن سیماب کارى روى برتافت
شکیاییش مرغان را پرافشاند خروس,الصبرمفتاح الفرج خواند
شبستان رابه روى خویشتن رفت به زارى باخداى خویشتن گفت
خداوندا شبم را روز گردان چو روزم بر جهان پیروز گردان
شبى دارم سیه ازصبح نومید درین شب روسپیدم کن چوخورشید
غمى دارم هلاک شیرمردان برین غم چون نشاطم چیره گردان
ندارم طاقت این کوره تنگ خلاصى ده مرا چون لعل ازین سنگ
تویى فریادرس فریادهرکس به فریاد من فریاد خوان رس
به آب دیده طفلان محروم به سوز سینه پیران مظلوم
به بالین غریبان بر سر راه به تسلیم اسیران در بن چاه
به داور,داور فریاد خواهان به یا رب یا رب صاحب گناهان
به دامن پاکى دین پرورانت به صاحب سرى پیغمبرانت
به محتاجان در,برخلق بسته به مجروحان خون بر خون نشسته
به دورافتادگان از خانمان ها به واپس ماندگان از کاروان ها
به وردى کز نوآموزى برآید به آهى کز سر سوزى برآید
به ریحان نثار اشک ریزان به قرآن و چراغ صبح خیزان
به نورى کزخلایق درحجاب است به انعامى که بیرون ازحساب است
به مقبولان خلوت بر گزیده به معصومان آلایش ندیده
بدان آه پسین کز عرش بیش است بدان نام مهین کز عرش بیش است
که رحمى بر دل پرخونم آور وزین غرقاب غم بیرونم آور
3.راه هاى خداشناسى:
دوم:شگفتى خلقت فرشتگان:
سپس آسمان هاى بالا رااز هم گشود وازفرشتگان گوناگون پرنمود.گروهى ازفرشتگان همواره درسجده اند ورکوع ندارند و گروهى در رکوع اندو یاراى ایستادن ندارند و گروهى درصف هایى ایستاده اند که پراکنده نمى شوند و گروهى همواره تسبیح گویند وخسته نمى شوند وهیچ گاه خواب به چشمشان راه نمى یابدو عقل هاى آنان دچار اشتباه نمى گردد,بدن هاى آنان دچار سستى نشده وآنان دچار بى خبرى برخاسته از فراموشى نمى شوند.برخى از فرشتگان ,امینان وحى الهى وزبان گویاى وحى براى پیامبران مى باشند,که پیوسته براى رساندن حکم وفرمان خدا در رفت وآمدند.جمعى از فرشتگان حافظان بندگان,وجمعى دیگر دربانان بهشت خداوندند.
بعضى از آنها پاهایشان درطبقات پایین زمین قرارو گردن هایشان از آسمان فراتر,و ارکان وجودشان از اطراف جهان گذشته,عرش الهى بر دوش هایشان استوار است,برابر عرش خدا دیدگان به زیرافکنده و زیرآن,بال هارا به خود پیچیده اند.میان این دسته ازفرشتگان با آنهاکه درمراتب پایین ترى قراردارند,حجاب عزت و پرده هاى قدرت,فاصله انداخته است.هرگزخدارا با وهم وخیال,درشکل وصورتى نمى پندارند وصفات پدیده ها رابر او روانمى دارند,هرگزخدارا درجایى محدود نمى سازند,ونه با همانند آوردن,به اواشاره مى کنند